Na 9 osiedlach powstało 12 tys. mieszkań dla klasy robotniczej. Planowane mieszkania były bardzo małe małe i tanie. Pomieszczenia kuchenne były także niewielkich rozmiarów – 1,9 m x 3,4 m czyli 6,46 mkw. Ważny był każdy centymetr. Schutte-Lihotzky podeszła do pracy bardzo metodycznie. Ponieważ sama nie gotowała, bo pochodziła z zamożnej rodziny – obserwowała, jak wygląda praca kobiet w kuchni. Wszystko zapisywała i mierzyła. Liczyła czas każdej czynności. Przypatrywała się z czego się ciągle korzysta, a z czego mniej…. Badała jak naukowiec. Chodziło o to, aby zmieścić wszystko, co potrzeba na małej powierzchni. Ale także o to, aby ułatwić życie kobietom.